Ostrowska Ewa Snila sie sowa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

już lecą, Franek sznur niesie, żeby Borynę związać, bo poprzednim razem wiązali my Borynę, i tak
zdążył kuchnię siekierą poroz�bijać.
Od tyłu, od tyłu! woła Smolarek.
Franek od tyłu ze sznurem zachodzi, ale Bory�na porywa się na nogi, siny od krzyku, czarny od
ziemi, oczy na wierzchu, w szale, piana na ustach,
Smolarkowa Amerykanową odciąga, diabli wiedzą, co Borynie do łba wskoczy, jak go taki szał
ogar�nia, a tym razem to chyba najsilniejszy ze wszy�stkich szałów, i co się chłopu dziwić,
szesnasta dziewucha mu się urodziła, to i rozum można stracić.
Jezusie, o Jezusie, ryczy Boryna.
Za sznur chwyta, szarpie, wyszarpuje, nie dał niu Franek rady, o, cholera, cholera! nieszczęście
będzie, jak amen w pacierzu, Boryna silny okrop�nie, jak mu dać radę bez sznura?
Po Pipka lecieć! Po Pipka! krzyczy Smolarko�wa.
Jezusie, ryczy Boryna, chłopom się wyszarpuje, przez podwórze do stodoły leci, powieszę się,
Je�zusie przeklęty, krzyczy, powieszę się, i już w stodole znika.
Ożesz go, jeszcze się naprawdę powiesi, mówi Ciućkową.
Ale! Będzie się wieszał! On tylko tak, nie wie, co ma zrobić ze sobą, mówi Smolarek. Gdzie by się
tam wieszał, kurna! I po co? Przecież ziemnia�ki ma nie obredlone, tylko tak, i tak może
szczę�śliwie się skończy, może za siekierę nie będzie się brał?
Amerykanową chwieje się: Jak to za siekierę, jak to? dopytuje.
A co się dziwić, skoro mu baba rok w rok ja-łoszki rodzi, mówi Smolarek.
Franek nowy sznur niesie.
Amerykanową coraz bledsza: Pani Smolarko-wo, mówi, przecież trzeba do Borynowej zajrzeć, jak
tak można, jak można, dziecko...
150
151
Nie daj Boże, ostrzega Smolarkowa, ledwo si Boryna uspokoił, żeby go drażnić na nowo.
A czemu on z tej stodoły nie wychodzi? Może si jednak naprawdę wiesza? mówi Ciućkowa..
Yyyy, mówi Franek, sporty wyciąga, zakurzy my?
Kurzymy.
W stodole cicho, no i chwała Bogu, może Bory. na ochłonie.
Pani Amerykanowa coś okropnie blada, wody przynieść? mówi Ciućkowa. Amerykanowa oczy ma
nieprzytomne, rozlatane, wielkie, patrzy na Ciućkowa, to na Smolarkowa, to na Frankę, to na
chłopów, jakby jakieś dziwadła zamorskie oglą�dała, jakby w telewizję patrzyła na film, w
któ�rym jakieś cudaczności pokazują, Stefku, woła, Stefku, zaprowadz mnie do domu.
Oj, chyba Amerykanowa dostała gorączki, bo przecież nigdzie tu jej Amerykana nie masz.
Hanka! a wyłaz z obory, wody dla pani Ame�rykanowej przynieś! woła Ciućkowa.
Hanka ostrożnie głowę z obory wysadza."
A tato? pyta.
W stodole się powiesił! woła Franek i śmieje się. Petem spluwa, ale akuratnie pet rozdusza
ob�casem gumiaka, coby pożaru nie było.
Jezus, Maria! krzyczy Hanka, powiesił się?
I do domu gna, krzycząc: Mamo, mamo, niech się mama nie boi, tato się w stodole obwiesił!
O Jezusie, ożesz, ale durnowata dziewczyna! I dla takiej chce Boryna dom stawiać, werandy na
dachu budować, wychodek i wannę zakładać'
Głupia, mówi Smolarek, strasznie.
Ale cycata, mówi Franek.
Ty się cyckom Hanki nie przyglądaj, woła Fran�ka, ty świnio.
Jak twoje dwa placki, to na cudze chociaż zer�knę, prześmiewa się Franek.
A ze stodoły wyłazi Jolka, słoma 'jej z włosów zwisa, w słomie się widać zagrzebywała ze stra�chu
przed Boryną. Idzie sobie, podskakuje, jak to dzieciak.
Co tato robi? pytamy się.
Dynda na sznurze, mówi Jolka.
Jak to: dynda?
Sznur przewiesił przez belkę i się dynda, mówi Jolka.
Jezusie, Maryjo! Powiesił sie! Naprawdę! Nie może być!
I wszyscy do stodoły lecimy.
A Boryna faktycznie na sznurze dynda. Po�wiesił się!
Grzech śmiertelny, mówi Ciućkowa, żegna się, nawet pacierza ksiądz za Borynę nie odmówi.
Ożesz! Ożesz! Powiesił się! Dynda! Odciąć go! Może jeszcze żyje? Może oddycha! Ale tam,
od�dycha! A ja wam gadam, że oddycha, patrzcie le�piej!
Aaaa! to Amerykanowa krzyczy. Wariatka, czy co, wisielca nie widziała? My już widzieli, nie u
nas, ale za krzyżówkami, trzy lata temu powiesił się Chmieleski, Józef mu było, baba mu życie
za�truwała, odgrażał się: powieszę się, a powieś, ga�dała, to się raz opił, opompował i znowu gada:
po�wieszę się, a ona mu: a powieś się, to poszedł do stodoły i się powiesił, a baba spać poszła, bo
do
głowy jej nie przyszło, że chłop naprawdę p0j_ dzie i się powiesi, dopiero rano maca koło siebie
chłopa nie ma, ale też nic tam, może gdzie opom-powany w chlewie leży albo gdzieś, wstała, idzie
bydlaki karmić, a chłopa wyklina, zachodzi do stodoły, patrzy: wisi! Milicja go musiała odcinać a
zanim przyjechała, to my wszyscy zdążyli do�kładnie obejrzeć, jak taki wisielec wygląda. I cze�go
to tak krzyczeć? Pewno, że nieszczęście wiel�kie, ale mało to nieszczęść po świecie chodzi?
A tu Amerykan się przepycha, a skąd on się tu wziął, ratuj! krzyczy Amerykanową, a patrzcie na
tego Amerykana, jak kot po belce już się w try miga wspiął, Borynę w ramionach do góry dzwiga
ze sznura mu ulgę przynosząc, ho! ho! to on siłę ma, ten Amerykan, tylko tak mikro wygląda, żeby
tak Borynę do góry targnąć, ze sznura mu ulżyć, żyje! woła, żyje! pomóżcie!
No, jeśli żyje, to dopiero co musiał się powie�sić. Albo może mu nie zaskoczył sznur, albo co. Fakt
faktem, miał szczęście.
Pomagamy teraz na wyścigi. Odcinamy sznur, Borynę układamy na słomie. Oczy otwiera, eee! dla
postrachu on się tak powiesił, nic wielkiego. Ale słaby jest, bo chce się podnieść, a nie ma siły, no i
chwała Bogu, że nie ma siły, teraz to żadnego nieszczęścia nie będzie, bo Boryna na wpadnięcie w
szał za słaby.
Niesiemy Borynę do domu, układamy na łóżku, obok Borynowej. Borynowa blada, spocona, usta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki