Westleigh Sarah RĂłd d'Evreux 01 Z ojca na syna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ko zdobył tytuł earla i bogactwa, lecz również został kawalerem
Orderu Podwiązki i znalazł sobie piękną żonę - stwierdził
kwaśno sir Gilbert.
- Sir Gilbercie, chyba nie jesteś zazdrosny? - Eleanor udała
rozbawienie, ale w tonie jej głosu dał się słyszeć całkiem szcze�
ry niepokój. Przystanęła przed piękną tapiserią i zaczęła ją do�
kładne studiować w świetle migoczącej obok pochodni. Na
wszelki wypadek nie patrzyła sir Gilbertowi w oczy. Wiedziała,
że zazdrość jest niszczącą siłą, niosącą z sobą wrogość i intrygi.
- Me, bo nie zazdroszczę mu ran, które odniósł! Ale mimo
to miał szczęście. A przedwczesna śmierć ojca ostatecznie od�
mieniła jego los, przynosząc mu nie tylko baronię, lecz i niedo�
szłą żonę starego barona.
- To prawda. - W jej głosie nie było słychać emocji, ale dło�
nie schowane pod płaszczem zacisnęła z całej siły. - Chciałam
spytać cię o to, panie, już dawno. Jak zmarł ojciec Richarda?
- Naturalnie na apopleksję, a jak by inaczej?
Zawahała się, ale naciskała dalej.
- Jesteś, panie, jego przyjacielem, prawda?
- Od czasu Sluys jesteśmy jak bracia. Wiele razem przeszli�
śmy.
- Tak myślałam. I nie zrobiłbyś niczego, panie, co mogłoby
go zranić lub przynieść ujmę jego honorowi?
- Celowo na pewno nie.
Odpowiedział ze śmiertelną powagą. A więc ten flirt był tyl�
ko grą, niczym więcej. Odetchnęła swobodniej.
- Sir Gilbercie, niepokoję się, nie, trapię się pewnymi plot�
kami, które krążą po Wenfrith od czasu, gdy Richard odziedzi�
czył majątek.
- Plotkami?
- Tak. - Znów się zawahała, nie chciała bowiem powtarzać
takich potwarzy, pchała ją jednak do tego bardzo silna we�
wnętrzna potrzeba. - Ludzie mówią, że zabił swojego ojca, żeby
odziedziczyć spadek.
Twarz zmieniło mu zdumienie, zaraz jednak sir Gilbert wy�
buchnął pogardliwym śmiechem.
- I ty w to uwierzyłaś, pani?
- Nie! Skądże znowu! - Eleanor spłonęła rumieńcem i spoj�
rzała ze złością na roześmianą twarz sir Gilberta. - Ale...
- Ale nie mogłaś wymazać tego oskarżenia z pamięci, tak?
- Tak, bo ono ciągle wraca, a ja nie mam dowodu na to, że
jest nieprawdziwe. Richard cierpi, gdyż całkiem bez powodu
obwinia się o spowodowanie śmierci ojca. Przecież baron dostał
ataku z powodu jego niespodziewanego powrotu...
- Owszem, ale William d'Evreux był chory, jeszcze zanim
Richard wrócił. Jak Richard miał przewidzieć, że jego nagłe zja�
wienie się wywrze taki skutek? Byłem tego świadkiem, pani.
Richard nie ponosi najmniejszej winy.
- Och, dziękuję, sir Gilbercie, za tę rozmowę! Jak się cieszę,
że dowiedziałam się od ciebie prawdy.
Ze szczęścia zaczęła płakać. Gilbert otarł jej policzki wierz-
chem dłoni i uśmiechnął się do niej. Potem schylił się i musnął
wargami jej czoło.
- Richard jest doprawdy szczęśliwym człowiekiem, że ma
żonę, która jest w nim zakochana - powiedział cicho.
- Zakochana? Ja?
- Tak. To jest jasne jak twoja cera, pani. - Z figlarnym
uśmiechem dotknął jej policzka.
- Nie... nie powiesz, panie, Richardowi, dobrze? -jęknęła
błagalnie.
- Czy on o tym nie wie?
- Nie! I nie może się dowiedzieć! Myślę, że zaczął mnie sza�
nować, ale gdyby się dowiedział o mojej miłości, byłby głęboko
zakłopotany.
- To znaczyłoby, że jest głupcem! Nie martw się jednak, mi�
ła pani. Dotrzymam tej tajemnicy.
Jeszcze raz pocałował ją w czoło, a Eleanor spojrzała na nie-
go z wdzięcznością.
- Powinnam już iść na spoczynek. Richard bez wątpienia
przyjdzie dzisiaj pózno.
- Owszem, i prawdopodobnie po wypiciu zbyt dużej ilości
wina. Bądz dla niego wyrozumiała, pani. Takie wybryki zdarza�
ją mu się bardzo rzadko.
- Wiem. Nigdy nie widziałam, żeby się upił.
Pochylił się nad nią i znów pocałował ją w czoło,
- Może więc dzisiejszy wieczór przyniesie jakieś odkrycie!
Richard nie pojawił się przed świtem. Eleanor zle spała i zbu�
dziła się z uczuciem, że jest jej niedobrze. Mimo to zdążyła
wstać i ubrać się, nim wreszcie Richard wkroczył do komnaty,
a za nim ziewający Will.
Wyglądał okropnie, jeśli zaś sądzić po przekleństwach, któ�
rymi sypał na prawo i lewo, czuł się jeszcze gorzej. Eleanor żo�
łądek podszedł do gardła, nie była bowiem przyzwyczajona do
oglądania Richarda w takim stanie.
- Mężu! - Podeszła do niego z zatroskaną miną. - Połóż
się...
- Nie zrzędz, kobieto! Will, każ komuś przynieść dzban zi�
mnej wody!
Znikł w garderobie. Eleanor czekała z niepokojem, aż mąż
się stamtąd wyłoni, co stało się mniej więcej po godzinie. Tym�
czasem zdążył wymoczyć głowę w zimnej wodzie, ogolić się
i przebrać.
- Na Boga, to była ciężka noc! - Ukrył twarz w dłoniach.
- Przysięgam, że głowa mnie tak nie bolała, odkąd byłem
giermkiem!
Eleanor z najwyższym trudem zapanowała nad swoim zde�
nerwowaniem.
- Chodz tu, mężu - poleciła cicho. - Wymasuję cię, żeby
ból minął.
- To niemożliwe! - jęknął, ale posłusznie usiadł na stołku
i oparł się o nią, a ona zaczęła uciskać jego skronie.
- Czy uczta była udana? - spytała cicho, przesuwając mu
palcem po brwi.
- Była wspaniała, tylko wino lało się zbyt obficie. Wątpię,
czy ktoś z ucztujących ma dziś spokojny ranek!
- Ból głowy niedługo ci przejdzie. Czy teraz lepiej, mężu?
- Trochę, Masz chłodne i bardzo delikatne palce.
Był coraz bardziej rozluzniony, więc Eleanor masowała go
dalej. Wreszcie Richard drgnął.
- Powinienem trochę odetchnąć świeżym powietrzem - po�
wiedział bez entuzjazmu. - Galop zawsze odświeżał mi umysł.
Pojedziesz ze mną?
- Wolałabym zostać. Beze mnie dojedziesz dalej i szybciej.
Wymówiła się. W rzeczywistości była zbyt zafrasowana, by
mieć ochotę na przejażdżkę.
- Ano, tak. Dziś rano nie jestem dobrym kompanem dla ni�
kogo. Ale do jutra powinienem wydobrzeć.
- Nie przemęcz Midnighta!
- Przecież wiesz, żono, że tego nie zrobię! Wszystkie konie
muszą być wypoczęte przed podróżą. Z niecierpliwością cze�
kam, kiedy znowu zobaczę Acklane.
- A ja czekam, kiedy zobaczę je pierwszy raz. To był dobry
pomysł, żeby zrobić tam przerwę w naszej podróży.
Za ten pomysł była Richardowi coraz bardziej wdzięczna.
Miała nadzieję, że żołądek i bez tego szybko przestanie jej pła�
tać figle po obżarstwie i licznych przeżyciach ostatnich kilku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki