[ Pobierz całość w formacie PDF ]

va le¸o, kaj pli sa¸e estus, se ¸i ne estus iam malaperin-
ta.
Saman esperon havis Michele Zompa.
 Registaro formita per elektoj çiam favoras riçulojn,
li diris.  Sed la regado de unu timigas ilin. Çu povas ek-
zisti envio aû konkurenco inter registo kaj kafono? Estus
ridige. Sed tio facile povus esti inter registo kaj princo
Torlonia.
Esperante, ke pro nova divido de la grundo en Fuci-
no, li povos akiri kampon, Berardo ne kontraûdiris la
opiniojn de la aliaj, laû siaj kutimo kaj malvirto.
 Çiu registaro çiam konsistas el ÿtelistoj, diris Berar-
do.  Kompreneble, por la kafonoj estas pli bone, se la
regado okazas de nur unu ÿtelisto ol de kvincent . . . Çar
granda ÿtelisto, kiom ajn granda li estas, man¸as ne
tiom, kiom kvincento da ili, malgrandaj kaj malsataj . . .
82
FONTAMARA
eLIBRO
Se oni intencas dividi la grundojn de Fucino, Fontamara
devos postuli siajn rajtojn . . .
Iun dimançan matenon en Fontamara venis sar¸-
aûtomobilo kaj ¸ia direktisto invitis çiujn kafonojn,
dezirantajn iri al Avezzano, suriri la veturilon. La voja¸o
estos senpaga. La aûtomobilo estis tute ornamita per
trikoloraj flagoj kaj ¸in sendis la aûtoritatuloj. Ni tre
miris, ke ni ne devos pagi.
Hazarde en Fontamara trovi¸is ankoraû deko da ka-
fonoj, çar la aliaj jam eklaboris. Çiudimançe en somero,
kiam multo estas farenda, la pre¸ejaj superuloj mem
permesas al ni labori. Sed neniu el ni povis kulpigi la
novan registaron, ke ¸i ignoras la fakton, ke fine de ju-
nio komenci¸as la falçado. Kiel registaro, konsistanta el
urbanoj, povus scii, en kiu sezono estas rikolto? Sed
kontraû perdo de tuttaga laboro, ni pretis çeesti la kun-
venon, kie oni solvos la problemon koncerne Fucino.
Ni, fontamaranoj, çiam deziris reakiri la rajton ricevi
kontraû lupago terpecojn de Fucino, sed la administran-
taro de Torlonia konstante rifuzis, çar li preferis luigi la
kampojn al kuracistoj, advokatoj, profesoroj kaj riçaj
urbanoj, kiuj laborigis nin kiel taglaboristojn. Sed ne-
niam ni çesis esperi luakiri pecon de ¸i; ne restis io alia
ol atendi la faman eksproprigon, pri kiu don Circostanza
tiom parolis al ni, precipe antaû la voçdonoj.
83
FONTAMARA
eLIBRO
 Fucino apartenu al tiuj, kiuj ¸in kulturas! estis la
rekantaîo de don Circostanza.
Fucino estu forprenata de princo Torlonia, de la riçaj
urbanoj, de la advokatoj, de la profesoroj kaj estu kon-
cesiita al tiuj, kiuj fekundigas ¸in, t.e. al la kafonoj. Tial,
aûdinte, ke en Avezzano okazos la divido de Fucino, kaj
ke la nova registaro sendis sar¸aûtomobilon, dezirante,
ke la kafonoj ekhavu sian parton, ni estis tre ekscititaj.
Ne petinte klarigojn, suriris la veturilon la nemultaj ka-
fonoj, estantaj en Fontamara: Berardo Viola, Antonio
Zappa, Teofilo della Croce, Baldovino Sciarappa, Simpli-
cio, Giacobbe Losurdo, Ponzio Pilato kun sia filo, And-
rea Caporale, Raffaele Scamorza kaj mi.
Antaû la foriro la ÿoforo demandis al ni:
 Kaj la flagrubando?
 Kiu rubando? ni demandis.
 Çiu grupo da kamparanoj devos kunporti rubandon,
laû instrukcioj, donitaj al mi, aldonis la ÿoforo.
 Sed kio estas tiu rubando? ni demandis.
 La rubando estas la flago, klarigis li.
Ni ne volis malbone impresi la novan registaron kaj
precipe ne çe la ceremonio, en kiu oni solvos la proble-
mon koncerne Fucino. Tial ni konsentis pri la propono
de Teofilo, kiu konservis la pre¸ejan ÿlosilon. Li ekhavis
la penson, kunporti la standardon de sankta Rocco. Kun
helpo de Raffaele Scamorza, li eniris la pre¸ejon por al-
84
FONTAMARA
eLIBRO
porti ¸in. Sed kiam la ÿoforo vidis ilin reveni, pene te-
nantaj dekkvinmetran arbon, je kiu pendas grandega
tuko el blanka kaj çiela koloroj kun bildo de sankta Roc-
co kaj la hundo, kiu lekas lian vundon, li volis malper-
mesi porti ¸in sur la veturilon. Sed en Fontamara ni ne
havis alian standardon kaj post insisto de Berardo la
veturigisto konsentis.
Por teni la standardon rekte supren dum la veturado,
ni triope devis laûvice subteni ¸in kaj tio postulis pene-
gan laboron. Nia standardo similis pli velÿipan maston,
atakatan de uragano, ol flagon. Jam de malproksime ¸i
estis videbla: ni vidis la kafonojn, dise laborantajn sur la
kampoj, mire gestantaj, dum la virinoj ekgenuis kaj fa-
ris la signon de la kruco.
Çe la eniro en la unuan vila¸on, kiun ni pasis sur la
vojo al Avezzano, la veturigisto ordonis:
 Kantu la himnon!
 Kiun himnon? ni demandis.
 Trapasante vila¸on, la kamparanoj kantu la himnon
kaj montru sin entuziasmaj, estas la instrukcio, res-
pondis la ÿoforo.
Sed ni konis neniun himnon kaj krom tio ni estis tro
okupitaj per tenado de la standardo de sankta Rocco.
Sur la vojo ni renkontis aliajn sar¸aûtomobilojn kun
kafonoj, multajn çaretojn, aûtomobilojn, motociklojn [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • alwayshope.keep.pl

    •