Eo Wells, H.G. La tempo masxino

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

sama aro da teraj kraboj, kiuj rampas inter la verda musko kaj
la ru�aj rokoj. Kaj en la okcidenta �iielo mi vidis kurban palan
linion, similan al vasta novluno.
Tiel mi veturis, intermite haltante, en miljaraj pa�egoj,
allogite de la mistero de la tera sorto. Mi rigardis, kun stranga
intereso, la sunon kreskantan pli granda kaj malhela en la
okcidento, kaj la forpasantan vivon de la malnova tero. Finfi-
ne, pli ol tridek milionojn da jaroj post nun, la grandega ru�-
varma kupolo de la suno jam kovris preska� dekonon de la
malluma �ielo. Tiam, plian fojon mi haltis, �ar la rampanta
arego da kraboj malaperis, kaj la ru�a marbordo, escepte de
la plumbece verdaj algoj kaj likenoj, aspektis senviva. Kaj nun
�i estis blanke makulata. Akra malvarmo pikis min. Blankaj
98
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
ne�eroj faletis kirle kaj maldense. Nordoriente la brilo de ne-
�o ku�is sub la stelolumo de la nigreta �ielo, kaj mi povis vidi
ondforman montetaron, helru�e blankan. La� la mara bordo
trovi�is fran�oj de glacio, kun flosantaj amasoj pli malprok-
sime sur la maro; sed la �efa etenda�o de tiu sala oceano, tute
sangeca pro la eterna subresto de la suno, estis ankora� ne-
glacii�inta.
Mi �irka�rigardis, por trovi �u ankora� restas iaj signoj de
besta vivo. Ia nedifinebla anta�timo restigis min sur la selo de
la ma�ino. Sed mi vidis nenion movi�i, a� surtere, a� en la
�ielo, a� en la maro. Nur la verda �limo sur la rokoj atestis, ke
vivo ankora� ne tute malaperis. Malalta sabla�o estis aperinta
en la maro kaj la akvo estis refluinta de la bordo. Mi imagis
vidi ian nigran objekton peze movi�i sur tiu sabla�o, sed �i
fari�is senmova dum mi rigardis �in, kaj mi supozis, ke miaj
okuloj trompis min, kaj ke la nigra objekto estis nur roko. La
steloj en la �ielo estis treege brilaj kaj �ajnis al mi tre malmul-
te ekflagri.
Subite mi rimarkis, ke la ronda okcidenta konturo de la
suno �an�i�is; ke konkava�o aperis en la kurbo. Mi vidis tion
kreski pli granda. Dum eble unu minuto mi terurigite rigar-
dis tiun nigrecon kiu superrampas la tagon, kaj tiam mi kon-
statis, ke komenci�as eklipso, a� la luno, a� la planedo Mer-
kuro transpasas la diskon, de la suno. Kompreneble, unue mi
supozis, ke estas la luno, sed estas abunda atestaro por kre-
digi al mi, ke vere tio, kion mi vidis, estis la transiro de interna
planedo, kiu pasis tre proksime al la tero.
Fari�is �iam pli mallume; malvarma vento komencis fre-
�i�ante ekblovi de la oriento, kaj plimulti�is la blankaj ne�eroj
en la aero. De la mara rando venis pla�deto kaj flustreto.
99
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
Krom tiuj �i senvivaj sonoj, la mondo estis silenta. Silenta?
Estus malfacile komprenigi al vi �ian trankvilon. �ia homa
bruo, la blekado de �afoj, la krioj de birdoj, la zumeto de in-
sektoj, la movi�o kiu faras la fonon de nia vivo �io �i fini�is.
Dum la mallumo plidensi�is, la kirli�antaj ne�eroj i�is pli
abundaj, dancante anta� miaj okuloj; kaj la malvarmo de la
aero fari�is pli intensa. Fine, unu post la alia, rapide, Ia�vice,
la blankaj suproj de la malproksimaj montetoj forpasis en la
mallumon. La venteto, �an�i�is al �ema vento. Mi vidis la
nigran, mezan ombron de la eklipso fluganta al mi. Post mo-
mento estis videblaj nur la palaj steloj. �io alia estis senradia
mallumo. La �ielo estis absolute nigra.
Trafis min timego pri tiu �i ega mallumo. Senfortigis min
la malvarmo, kiu penetris �is miaj ostoj, kaj la doloro, kiun mi
sentis spirante. Mi tremis, kaj terura na�zo atakis min. Tiam,
simila al ardega �ielarko, aperis la rando de la suno. Mi dei-
ris de la ma�ino por retrovi mian ekvilibron. Mi sentis min
kapturni�ema kaj nekapabla entrepreni la reveturon. Staran-
te na�zita kaj konfuzita, mi revidis la movi�antan esta�on sur
la sabla�o estis nun nenia dubo ke �i movi�as kontra� la
ru�a akvo de la maro. �i estis ronda, tiel granda, kiel piedpil-
ko, a� eble pli granda, kaj preniloj etendi�is de �i: �i �ajnis
nigra kontra� la ruli�anta sangoru�a akvo, kaj �i konvulsie
saltetis tien kaj reen. Tiam mi sentis svenemon. Sed la time-
go ku�i senpova en tiu malproksimega kaj terura krepusko
helpis min elteni dum mi grimpis sur la selon.
100
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
�apitro XII
i revenis, do. Devas esti, ke dum longa tempo mi estis
Msenkonscia sur la ma�ino. La ekbrila sinsekvo de la ta-
goj kaj noktoj rekomenci�is, la suno fari�is denove ora, la
�ielo blua. Mi spiris pli libere. La �an�i�antaj konturoj de la
tero ondumadis. La indikiloj regrese rondiregis sur la skaloj.
Fine mi revidis la malklaran ombrojn de domoj, la signojn de
degenerinta homaro. Tiuj anka� �an�i�is kaj pasis kaj aliaj
venis. Balda�, kiam la miliono-indikilo montris al nulo, mi
malrapidigis min. Mi komencis rekoni nian propran trivialan
arkitekturon, la milo-indikilo reiris al sia komenco, la nokto
kaj tago alternis pli kaj pli malrapide. Tiam la malnovaj muroj
de la laborejo �irka�is min. Tre glate, nun, mi haltigis la me-
kanismon. Mi vidis unu afereton, kiu �ajnis stranga al mi. Mi
kredas, ke mi diris al vi, ke kiam mi ekveturis, anta� ol mia
rapido fari�is tre granda, sinjorino Watchett mar�is trans la
�ambron, veturante, �ajnis al mi, kiel raketo. Revenante, mi
denove trapasis tiun minuton kiam �i mar�is trans la labore-
jon. Sed nun �iuj el �iaj agoj �ajnis esti precize la inverso de
la anta�aj. La pordo �e la alia fino malfermi�is, kaj �i glitiris
kviete la�longe de la laborejo, kun la dorso anta�e, kaj ma-
laperis post la pordo tra kiu �i anta�e eniris. Tuj anta� tio, mi
momenton supozis vidi Hillyer, sed li fulmrapide preterpasis.
Tiam mi haltigis la ma�inon, kaj denove vidis �irka� mi la
malnovan konatan laborejon, miajn ilojn, miajn aparatojn,
101
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
�uste kiel mi lasis ilin. Mi malsupreniris tre treme kaj sidi�is
sur mian benkon. Dum pluraj minutoj mi tremegis. Tiam mi
pli trankvili�is. �irka� mi denove estis mia malnova labore-
jo, precize kia �i anta�e estis. Povus esti, ke mi dormis tie, kaj
ke la tuta afero estis son�o.
Tamen, ne precize! La ma�ino ekiris de la sudorienta ang-
ulo de la laborejo. �i revenis �e la nordokcidenta kontra� la
muro, kie vi vidis �in. Tio reprezentas �uste la distancon in-
ter mia malgranda herbejo kaj la piedestalo de la blanka
sfinkso, en kiun la morlokoj portis la ma�inon.
Dum iom da tempo mia menso stagnis. Balda� mi stari�is
kaj venis la� la �i-tiea koridoro. Mi lamis, �ar mia kalkano
ankora� doloris, kaj sentis min treege malpura. Mi vidis la
Pall Mall Gazette sur la tablo apud la pordo. Mi trovis, ke la
dato estas hodia�, kaj rigardante la horlo�on, mi vidis, ke
estas preska� la oka. Mi a�dis viajn vo�ojn kaj la tintadon de
teleroj. Mi hezitis mi estis tre kapturni�ema kaj malforta.
Tiam mi ekflaris bonan sanigan viandon, kaj malfermis la
pordon al vi. Vi scias la ceteron. Mi lavis min, man�is, kaj nun
diras al vi la rakonton.
Mi scias , li diris post pa�zo, ke �io �i estos tute nekre-
debla al vi. Al mi la sola nekredebla afero estas, ke mi sidas
�i tie hodia� vespere en tiu �i malnova konata �ambro rigar-
dante viajn amikajn viza�ojn kaj rakontante al vi tiujn �i
strangajn aventurojn.
Li rigardis la mediciniston. Ne. Mi ne povas atendi, ke vi
kredu �in. Akceptu �in kiel mensogon a� profeta�on. Diru,
ke mi son�is �in en la laborejo. Pensu, ke mi konjektadis pri
la destino de nia raso �is mi elpensis tiujn �i fikciojn. Rigar-
102
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
du mian aserton pri �ia vero kiel nuran artifikon por pligran-
digi �ian intereson. Kaj, kiel rakonto, kion vi pensas pri �i?
Li prenis sian pipon, kaj la� sia malnova kutimo, komen-
cis nerve frapeti �in sur la fera�ojn de la fajrujo. Estis momen-
ta kvieto. Tiam se�oj komencis knari kaj �uoj skrapi la ta-
pi�on. Mi forturnis miajn okulojn de sur la viza�o de la tem-
po-voja�anto kaj rigardis lian a�dantaron. Ili estis en la mal-
lumo, kaj koloritaj makuletoj na�is anta� ili. La medicinisto
�ajnis okupata rigardante nian gastiganton. La redaktoro fikse [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki