JĂłzef Bohdan DziekoĹski SÄdziwĂłj

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rosn�cego do nadzwyczajnej wielkoSci, a nad nim jakby ulatywa�a posta� Tholdena - i S�dzi-
woj szybko odwróci� oczy od po�aru w drug� stron�. Tam jasny ksi�yc srebrzyst� siatk�
pow�óczy� nurty Renu i cichym Swiat�em b�ogos�awi� dachy skromnych chat wieSniaczych
i krzy�e stoj�ce obok drogi otacza� wie�cami bladych promion. I dwa te Swiat�a, po�aru
i gwiazd, by�y jakoby w�adze dwóch przeciwnych sobie pierwiastków: z�ego i dobrego; a za-
razem ten po�ar przemawia� do duszy jego, jakby by� symbolem zniszczenia marze� o szcz�-
Sciu, z tej pory, dla której jedynie warto �y� na ziemi - m�odoSci!
Przypomnia� sobie przepowiedni� Kosmopolity o zniszczeniu Swi�tyni i tajemna jakaS trwo-
ga wstrz�s�a nim. Obejrza� si� doko�a, nierad by� sam zostawa� ze swymi mySlami.
59
Wkrótce da� si� s�ysze� t�tent konia i Jan, wiod�c za sob� drugiego konia luxnego, przybieg�
przed kuxni�; S�dziwoj z radoSci� go powita�.
- Ach, panie! - zawo�a� s�u��cy, patrz�c na miasto i �egnaj�c si� - Bogu najwy�szemu niech
b�dzie chwa�a; w szcz�Sliw� godzin� przysz�a panu ch�� porzucenia tego bezbo�nego gniaz-
da! Uciekajmy czym pr�dzej, póki czas, licho nie Spi, a to przestroga Najwy�szego!
- Có� si� sta�o? - zapyta� S�dziwoj.
- Teraz pana Sledz�, szukaj� na drodze. Co si� sta�o, abo pan nie wie? Rano, jak tylko pan
kaza� mnie uwiadomi�, co mam robi� i gdzie znalex�, pobieg�em na miasto kupi� konie. Patrz
no pan, ten bia�onó�ka, jak na niemieck� szkap�, niez�e bydl�tko...
- Có� dalej - przerwa� niecierpliwie S�dziwoj.
- Otó�, kupiwszy konie od Niemca, przybiegam do domu, pana nie ma! Gospodyni wysz�a
i ja te� poszed�em na rynek. Kupa ludu, jak zwyczajnie we Swi�to, gromadzi�a si�, ale coS
mi�dzy nimi sz�y szepty i namowy nie tak, jak zwyczajnie. Na niebie zabiera�o si� na srog�
nawa�nic�, i dobrze. Wystaw sobie pan, kupa bezbo�nych namawia�a si�, jakoby przeszko-
dzi� nabo�e�stwu i wszcz�� zamieszanie. Ja przed koScio�em tylko si� pomodli�em Panu
Bogu. Gdy wtem oto pioruny zacz�y bi� i w czasie nabo�e�stwa grom uderzy� w koSció�.
T�ok, wrzawa, Bo�e ratuj! - podwoje lud, cisn�c si�, zawar�, co tam nagin�o! Wiadomo to;
od piorunu ognia niczym nie ugasi, a tu si� tak zaj�o by siarka. Przypadam ja do domu, a tu
lament, ha�as. Wie panicz - ta chorowita gospodyni nasza, matka tej �adnej dziewczyny, spa-
li�a si� w koSciele. Abo to ona jedna, teraz tam biedacy licz�, szukaj� si�, ka�da rodzina ma
kogoS, co nie dostaje!
- Jak to! - zawo�a� S�dziwej - Beata Tholden zgin�a?
- Tak, panie, jak tu �yw stoj�, i nie jedna ona. Mnóstwo ludzi si� podusi�o i popali�o w tym
nat�oku, a wielu wie�a, jak spad�a, zabi�a. Panie Bo�e, ci�kie twoje dopuszczenie!
- A córka jej, Arminia?
- Ta jakoS przypadkiem, widno ju� takie by�o przeznaczenie, onego dnia nie by�a w koSciele
i ocala�a. Ale i ona si� zaraz, Bóg wie, kaj podzia�a i to jakby cud. Bo tylko com j� widzia�,
ca�a by�a we �zach, ledwiem j� utrzyma�, aby niebo��tko w taki tumult i ulew� nie bieg�o,
mia�em sam wyjS�, a� tu nadszed� ten wysoki cudzoziemiec, ten ksi��, czy co to za jeden,
co to ludzie o nim szeptali �e... ju� mnie pan rozumie, �e ma zwi�zki ze z�ym - otó� on kaza�
mi iS� precz. Pobieg�em ja do koScio�a, ale gdzie� tam, ani przyst�pi�! TyloSwa patrzali, jak
o�ów i miedx roztopione jak strumienie ogniste spada�y; g�ownie i ceg�y daleko p�ka�y, jakby
je z�e duchy rzuca�y! A w Srodku ryk, ha�as! druga Sodoma! - Ja te� wspomnia�em na pana,
prze�egna�em si� i powracam do domu po konie, bo ju� wszystko by�o gotowe. Ju� mam
wyje�d�a�, gdy oto banda hultajów chwyta mnie, zsadza ze szkapy; dowodzi� nimi ten brud-
ny lekarz, pijanica, co to bywa� na dole.
- A gdzie twój pan? - krzyczeli, kl�li. - Przysi�gam, �e nie wiem. - Wiesz - wo�ali - uciek�
z córk� alchemika! - Dopiero wtedy spostrzeg�em, �e ca�y dom by� zrabowany, spustoszony,
Jak po wojnie. Oni zaprowadzili mnie do znajomej sobie karczmy, drzwi zaryglowali i prze-
trz�sn�li ca�ego. Jedni grozili rapierami, inni gotowali si� do bicia i m�czenia. Ju� czeka�em
Smierci, bo w owej okropnej chwili, kiedy przez okna tylko �una po�aru i okrzyki ludu do-
chodzi�y mnie, toby nikt nie pos�ysza� wo�ania ani pospieszy� na ratunek. Polecam si� wi�c
Panu Jezusowi, bolej�c tylko, i� tak pana samego zostawi�, gdy oto ten wysoki, ten ksi��,
co go to pan znasz, spad� jak z nieba. Nie widzia�em nawet któr�dy ani jak wszed�; tylko raz
60
zawo�a� na nich, a rozst�pili si� i struchleli, jakby z kamienia. By�em wi�cej umar�y jak �ywy,
dlatego nie pami�tam, jak on mnie wyprowadzi�, doS� �e mnie wywiód� przed karczm�, gdzie
by�y przywi�zane oba konie. Tego mi te� trzeba by�o. Noc ju� zasz�a, co tchu wi�c czwa�em
za miasto p�dzi�em; gdyby nie ten po�ar, co Swieci�, mo�e bym i nie trafi�. Chwa�a Bogu, �e [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki