Sandemo Margit Dziewica z lasu mgieĹ(historyczny)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

twierdzą. Chyba że...? Co takiego powiedziała pani In�
Czwarte światełko paliło się w komnacie Gorma. Le�
geborg o wschodniej wieży? O słabym punkcie, który
żał nieprzytomny na łożu, doglądała go jedna ze służą�
Varg usiłował zbadać?
cych, Od czasu do czasu zachodziła do niego, ale los ran�
Musi jak najprędzej wysłać tam ludzi.
nego nie bardzo ją obchodził.
Ale nie miał już kogo wysłać.
Jeśli Gorm Zły pragnął mieć przyjaciół, którzy w cięż�
Rycerza Gerharda ogarnął strach.
kich chwilach zatroszczyliby się o niego, powinien zdo�
być ich dawno temu, teraz było już na to za pózno.
Pani Ingeborg także nie mogła zasnąć. W nocnym
Kiedy nad horyzontem pojawiła się jutrzenka, cztery
stroju stanęła przy oknie i spoglądała na wrzosowisko.
światełka w zamku płonęły nadał.
Kol... Czy to prawda? myślała histerycznie. Czy rze�
czywiście żył, jej ukochany syn, chłopczyk, nad które�
Pan Tyge wstał, zdrętwiały od wielogodzinnego leże�
go śmiercią rozpaczała przez tyle łat? Powiadano, że Kol
nia na brzuchu z kuszą gotową do strzału. Zbudził Var-
to Toke, kuternoga, lecz to tylko plotki, jej syn nie mógł
ga z krótkiego, jakże potrzebnego mu snu.
przecież być kaleką.
- Tak cicho w lesie.
Już wcześniej słyszała o Tokem z Lasu Mgieł, lecz nig-
Varg także się podniósł. Otrzepał dębowe liście
168
169
ostrożnie przeprawiali się przez las. Napotykali tylko
i zdzbła trawy z żółtozłotego kaftana, który, zdawałoby
trupy nieprzyjaciół. Martwi jednak nie mogli im już ni�
się już całe wieki temu, wybrała dla niego Vendelin. Wie�
czego wyjaśnić.
dział, że tej nocy powinien był spełnić daną obietnicę, na�
Nagle rozległ sie tętent kopyt; jeden ze sprzymierzo�
gle jednak zabrakło mu sił. Myśl o zabijaniu przyprawia�
nych galopem nadciąga! z miasteczka. Zeskoczył z konia.
ła go o mdłości. Wszystko przestało mieć znaczenie, czuł
- Budują stos! - zawołał. - Na wrzosowisku zaraz za
tylko bezgraniczne zmęczenie. Wieża... Wiedział, jak to
jest siedzieć w ciemnicy. miasteczkiem. Mają palić czarownicę, już o brzasku!
Zgromadziło się mnóstwo ludzi, także wojownicy. Przy�
Ta straszna chwila poprzedniego dnia, kiedy Gorm
szedł nawet sam rycerz Gerhard.
padł, a Vendelin uprowadzono... Varg natychmiast chciał
- Vendelin!
ruszyć za gromadą jezdzców, lecz pan Tyge go powstrzy�
W następnej chwili wszystkich ogarnął gorączkowy
mał. Drużynników było zbyt wielu. A kiedy Kol się za�
pośpiech.
łamał, nie mogąc znieść takiego napięcia, musieli przede
wszystkim odprowadzić go na Svanetofte, gdzie opiekę
Vendelin znajdowała się w stanie oszołomienia. Wi�
nad nim przejęła panna Kirsten. Kol zdołał się uspokoić
działa mnóstwo ludzi, cale gromady, lecz dostrzegała ich
na tyle, by wkroczyć do dworu z godnością.
jakby przez mgłę, nie zdawała sobie sprawy, co się dzie�
A potem było już za pózno, by zrobić coś dla Ven�
je. Ludzie milczeli, przerażeni, zdławieni smutkiem. Nie�
delin. Co prawda Varg pomimo ostrzeżeń wyruszył
którzy kryli twarze w dłoniach, inni usiłowali uciekać,
natychmiast w pościg, wrócił jednak póznym wieczo�
lecz powstrzymywali ich żołnierze. Wiedziała, że rycerz
rem nie odzywając się ani słowem, a twarz zastygła mu
Gerhard także tu jest, chociaż ukrył się pod obszerną pe�
w kamiennej goryczy. Varg Szalony nie miał wstępu do
zamku. leryną, otoczony swymi drużynnikami,
Mocno przywiązali ją do czegoś. Do drabiny? Po co?
- Nic jej nie zrobią - próbował uspokoić go pan Ty�
Vendelin starała się zachować trzezwość myśli, lecz nie po�
ge. - W najgorszym razie wtrącą ją do wieży.
trafiła. Jakby podświadomość zabraniała mózgowi praco�
Varg obrzucił go wówczas takim spojrzeniem, że pan
wać. Nie miała pojęcia, że jedna z kobiet na zamku, zwy�
Tyge miał wrażenie, iż krew w żyłach zmieniła mu się
w lód. kła kucharka trzymająca stronę pana Tygego, podała jej
środek nasenny, by w ten sposób oszczędzić jej cierpień.
Las Mgieł dawał dowody na to, że w pełni zasłużył na
Teraz drabinę podniesiono. Vendelin znalazła się wy�
swoją nazwę. Z ziemi i drzew parowała poranna rosa, spo�
soko w powietrzu, ludzie wydawali jej się tacy maleńcy.
wijając okolicę wilgotnym welonem. Wśród potężnych
Poczuła jakiś ostry zapach. Dym? Gdzieś się paliło,
pni glosy brzmiały głucho, jak to bywa tylko o świcie.
daleko w dole, sypały się iskry z wielkiego ogniska. Ktoś
Zewsząd nadciągali sprzysiężeni.
głośno płakał.
- Długo już nie widzieliśmy wroga.
Jak długo właściwie mieli zamiar trzymać ją w górze?
- Czy to możliwe, że się wycofali?
Drabina trochę się chwiała, wiat lekki wiatr, Vendelin
- Na to wygląda. Nie rozumiem, dlaczego.
czuła się niepewnie, zawieszona między niebem a ziemią.
Chłopi, prowadzeni przez dwóch szlachciców,
170
171
Wokół niej było tylko powietrze gęste od kłębów dymu.
A rycerz Gerhard? Niczego nie pojmował. Nikt nie
Z tłumu wzbił się w górę krzyk: Nadciągają! Ryce� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki