Strugaccy Arkadij i Borys Historia przyszĹoĹci 1. W krainie purpurowych obĹokĂłw

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

bagnisko i zostawi� tam znak, wskazówki, gdzie si� podział? Brr...
dziesi�tki kilometrów po straszliwym błocie... Hius pozostałby
bez opieki. A gdzie si� znajduje owo bagnisko? W jakim maszero-
wa� kierunku?
Nagle przypomniał sobie! Przecie� mo�e wystrzeli� sygnało-
we rakiety dokładnie o godzinie dwudziestej zero, zero . Tak umó-
wili si� z Jermakowem. Michał zszedł do dolnej komory przejScio-
wej. Otworzył właz i wyszedł na pustyni�, po której hulał
przenikliwy, upalny wiatr. Spuszczenie rakiet na powierzchni�
Wenus nie przyszło łatwo. Musiał jednak wystrzeli� obie rakiety!
Jedna mo�e by� nie zauwa�ona... Tak mówił Jermakow.
Michał oddalił si�, wlok�c za sob� obie rakiety na odległoS� stu
metrów od Hiusa . Wyt�ał przy tej pracy cał� wol� i wszystkie
mi�Snie. Ustawił je na trójnogach i wł�czył urz�dzenia odpalaj�ce.
Dla bezpiecze�stwa powinien był wejS� do Hiusa , lecz nie mógł
znalex� trapu rozhuStanego wichur�. Michał prawie nieprzytomny
z wysiłku ukrył si� za kolumn� reaktora. Nie zauwa�ył nawet, jak
rakiety jedna po drugiej wystrzeliły w niebo i gdzieS wysoko za chmu-
rami rozerwały si�, wybuchaj�c oSlepiaj�co białymi błyskami.
252
Gdy wreszcie oprzytomniał i wszedł do przytulnej kabiny
w Hiusie , zrzucił z siebie speckombinezon i zwalił si� na koj�.
Przele�ał par� godzin, po czym spokojniejszy ju� wypił kubek bu-
lionu i poszedł do kabiny sterowania. Dopiero tam zorientował si�,
�e jego zegarek opóxnia si� w stosunku do idealnego chronometru
Hiusa , działaj�cego na zasadzie rozpadu molekuł metalu. Ra-
kiety zostały zatem wystrzelone z dwunastominutowym opóxnie-
niem. Jermakow mógł ich nie zauwa�y�. Lecz kosmogator nie miał
sił na gł�bsze rozwa�ania, na zastanawianie si�, jakie z takiej po-
myłki mog� wynikn�� skutki. Pozostawało mu jedno: czeka�.
Le��c ju� w koi, Michał zerwał si� nagle na równe nogi. Trze-
ba by� ostatnim idiot� wymySlał sobie. Powinien był natychmiast
wł�czy� stacj� namiarow� i podawa� własne namiary radiowe.
WczeSniej czy póxniej Jermakow usłyszy namiary i okreSli kurs
Malca , przyjedzie prosto do Hiusa .
Manipuluj�c przy tablicy rozdzielczej, podSpiewywał z ucie-
chy, patrz�c na Swiec�ce ekrany radiolokatora.
Min�ły nast�pne cztery doby.
Malec , Malec , bierzcie moje namiary! DługoS� fal...
wołał do mikrofonu. Atmosfera Wenus miała swoje humory. Nie
zawsze przepuszczała fale radaru. Michał uzbroił si� w cierpliwoS�.
Mówi Hius , mówi Hius ... bierzcie moje namiary po-
wtarzał jak urzeczony.
Ciekawe, co pomySleli sobie na Ciołkowskim , gdy zobaczy-
li rakiety? Na pewno ogłosili �ałob�. Machow szykuje do startu
kosmiczne ci�arówki z automatycznymi pilotami. Krajuchin po-
czuł si� nagle starcem i siedzi w swym gabinecie, ponuro rozmy-
Slaj�c nad tym, co si� stało przepadły jego nadzieje, przepadły
wszystkie marzenia jego �ycia Hius zgin�ł! Nie, Hius nie
zgin�ł! Hius jest wspaniał� maszyn�!
Słucham was... odezwijcie si�. Tu mówi Hius , Malec ,
słucham was, przechodz� na odbiór...
Mijały dni, Malec nie odzywał si�. Musiało sta� si� coS po-
wa�nego. Na pró�no czeka? Nie! Musi czeka�! Oni musz� wróci�!
Michał znów nawołuje przyjaciół.
Dziewi�tego dnia kosmogator jeszcze raz sprawdził radiolo-
kator, sprawdził speckombinezon, wzi�ł automat i zszedł na ka-
mienisty, twardy grunt pod Hiusem . Po niebie mkn�ły purpurowe
253
obłoki. Pod nogami chrz�Scił rudy, drobny piach. Wiatr podnosił
go i niósł burymi chmurami, szumiał w słuchawkach, hałasował
w twardych suchych zaroSlach porastaj�cych pustyni� o dwieScie
kroków od planetolotu. Drzewa z płaskimi koronami były zw�glo-
ne nawet w odległoSci pół kilometra od Hiusa .
Michał rozejrzał si�, pogłaskał pieszczotliwie jedn� z wielkich
łap Hiusa , na której spiekły si� grudki błota, i ruszył w kierunku
drzew. Nie potrafił czeka� dłu�ej ani chwili. Tamci zgin�li, to było
oczywiste. Nie mo�e jednak odlecie�, zanim nie znajdzie ich ciał.
W spalonym lesie prawie natychmiast natkn�ł si� na trzech to-
warzyszy. Pierwszy czołgał si�, skr�caj�c si� jak g�sienica, cze-
piaj�c palcami nierównoSci gruntu. Na plecach wlókł owini�ty brud-
nymi szmatami kształt, ledwie przypominaj�cy człowieka. Nast�pny
poł�czony rzemieniem z pierwszym czołgał si� jego Sladem. Sun�-
li powolutku prosto na skamieniałego z wra�enia Michała. Pierw-
szy z nich uderzył srebrzystym hełmem o pie�. J�kn�ł i jakby ze
złoSci� zacz�ł omija� łukiem przeszkod�.
Michał krzykn�ł i rzucił si� ku towarzyszom. Pierwszy pod-
niósł si� błyskawicznie na kolana i błysn�ł automatem.
Kto? zaskrzeczał obcym głosem.
Aleksiej! zawołał Krutikow. Przykl�kn�ł koło Bykowa, ob-
j�ł go w serdecznym uScisku.
Pod nogami Krutikowa zaszeleSciła mapa. Na twardym papie-
rze kosmogator zobaczył czarny kształt Golkondy, kr�g oznacza-
j�cy krater bagniska, a obok male�kie czerwone kółko. Gdyby znał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki