Ferdynand Antoni Ossendowski Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przed ka�dem Swi�tem do dworu, aby pogwarzy� z panem o sprawach domowych, wys�u-
cha� objaSnie� niezrozumia�ych, zawi�ych zarz�dze� gubernatora, policji, urz�du skarbowe-
go, wyprosi� krow�, lub konia dla zubo�a�ego s�siada, wszystkich ich tej nocy zimowej
ogarn�� sza�.
T�um krzycza�, wy�, gwizda�, Smia� si� dziko, bezmySlnie.
Spogl�daj�c na szkar�atne p�achty p�omieni, z hukiem miotaj�cych iskry i czerwone w�-
gle, na s�upy czarnego i bia�ego dymu, na lun�, pl�saj�c� na ciemnem niebie, s�uchaj�c trza-
193
sku desek i krokwi, �a�osnego brz�ku p�kaj�cych szyb, czuj�c na sobie gor�cy dech ognia,
szybko po�eraj�cego star� siedzib� Bo�dyrewych, t�um przewala� si� niespokojnie z miej-
sca na miejsce, kl�� i bluxni�.
JakaS starucha o nieprzytomnych oczach, w których biega�y krwawe odb�yski po�aru, bez
przyczyny zakazuje jubk� wy�ej kolan, z jazgotem przeraxliwym wykrzykiwa�a:
Palcie, palcie, ludzie Bo�y! Gdy spalimy dom, ju� nigdy nie powróc� panowie!
Inna, rzygaj�c ohydnemi s�owami, wtórowa�a jej:
Matko Przeczysta, Chryste Panie, pozwoliliScie mi do�y� dnia radosnego!
G�os jej za�ama� si� w dymie gryz�cym, wi�c plu� zacz�a i wyrzuca� zgni�e, rozpustne
wyzwiska i przekle�stwa wSciek�e, do bluxnierstw podobne.
JakiS ch�op, bezmySlnie podryguj�cy przed gankiem, nagle krzykn��:
Pan i pani przy oknie, ludzie prawos�awni!
Ogie� dosi�gn�� ju� zamieszka�ej cz�Sci domu.
Bo�dyrew, porwawszy omdla�� z przera�enia �on�, wlók� j� ku wyjSciu. Drzwi by�y zata-
rasowane, narzucanemi przez ch�opów klocami drzewa. Nie móg� wywa�y� ich stary pu�kow-
nik, wi�c krzes�em wybi� szyb� w sieni i zamierza� t� drog� ratowa� �ycie.
Ch�opi przygl�dali si� miotaj�cej si� przed oknem siwej g�owie Bo�dyrewa, podnosz�cego
osuwaj�c� si� ci�gle �on�.
Do okna przyskoczy� jakiS wyrostek i cisn�� w starca kamieniem. natychmiast zawy� t�um,
zaskowyta� i grad kamieni posypa� si� na siw� g�ow� i pierS, okryt� d�ug�, srebrzyst� brod�.
Bo�dyrew nagle znikn��. Widocznie upad�, zgodzony kamieniem.
W tej chwili z trzaskiem, zgrzytem i hukiem zawali� si� pu�ap, wyrzuci� wysoko, pod same
niebo s�upy iskier, p�on�cych �agwi i w�gli.
Hurra a a! przenios�y si� nad t�umem radosne, triumfuj�ce krzyki i brzmia�y d�ugo,
zag�uszane �oskotem zawalaj�cych si� belek i Scian.
Wyprowadzajcie konie! przebi� si� przez zgie�k i ha�as przeraxliwy krzyk.
Wszyscy pomkn�li ku zabudowaniom gospodarczym, lecz nie zd��yli dobiec, bo stajnia,
kryta s�om�, spichrz i drewniany barak z lokomobil�, maszynami i narz�dziami rolniczemi,
zasypywane pal�cemi si� �agwiami, odrazu stan�y w p�omieniach.
Rozleg� si� cienki, �a�osny kwik i trwo�ne r�enie koni, syk ognia, zgrzyt i trzask p�on�ce-
go drzewa...
Ch�opska iluminacja , jedna z niezliczonych, któremi rozSwietlona by�a Rosja, przygas�a
dopiero o Swicie...
Ch�opi i baby, wymachuj�c r�kami i krzycz�c wzburzonemi g�osami, powracali do swoich
chat, p�dz�c byd�o, zabrane z obory Bo�dyrewych.
Ech, Akimie Semenowiczu, weso�a nocka by�a! krzycza� jednooki wieSniak, klepi�c
wójta po ramieniu.
Czysta robota! odpar�, b�yskaj�c ponuremi oczami. Wszystko docna po�ar�y p�omie-
nie. Nic nie pozosta�o! Maszyn szkoda! Nowe, dobre by�y...
Ma�a bieda krótki �al! pisn�a id�ca obok kobieta, schylona pod ci�kim worem,
wypchanym zrabowanemi we dworze rzeczami. Nasze prawo teraz! Wszystko nale�e� ma
do ludu... Tak poucza� towarzysz Gusiew!
Odczuwaj�c nag�� i serdeczn� wdzi�cznoS� dla Stwórcy, wysoki wieSniak z opalon� brod�,
zawo�a� w uniesieniu:
194
Grub� Swiec� postawi� przed ikon� Sw. Miko�aja Cudotwórcy za to, �e bez �adnej przeszkody
zako�czyliSmy spraw� raz na zawsze! Nasza ziemia, ca�a do nas nale�y matka karmicielka!
Patrzcie tylko, aby spadkobiercy Bo�dyrewa nie powrócili odezwa� si� ostrzegawczy
g�os. Oj, na Sybir pogoni� nas za t� noc, braciszkowie. Chryste Pani, zlituj si� nad nami,
obro� rabów Twoich!
Ch�opi zacz�li ogl�da� si� bojaxliwie, �egna� i szepta� modlitwy.
Pos�ysza� to Gusiew i, zsuwaj�c czapk� na ty� g�owy, krzykn��:
Nie bójcie si�, towarzysze! Nigdy nie powróc�... Dla spokoju i pewnoSci wbijemy na
pogorzelisku pal z osiki. To ju� murowane nigdy nie powróci tu �aden Bo�dyrew!
Wbijemy pal... dlaczego nie wbi�?!... mruczeli ch�opi.
Tak szli, gwarz�c, to raduj�c si� ponuro, to czuj�c wielki strach, pe�zn�cy zewsz�d w sza-
rem, niepewnem Swietle zimowego, mroxnego przedSwitu.
W tej chwili w Piotrogrodzie maszyny drukarskie ze zjadliwym, z�ym szcz�kiem bi�y ode-
zw� W�odzimierza Iljicza Lenina do ch�opów:
Mówimy do was: nie czekajcie na �adne prawo, bierzcie sobie ziemi�, zagarni�t� przez
s�ugi cara, przez bogaczy i szlacht�! Zmiatajcie ze swej drogi wrogów swoich, ciemi�ców
i wyzyskiwaczy! Przys�uguje wam prawo skrzywdzonych, zrzucaj�cych kajdany. Spieszcie
si�, bo w�aSciciele ziemskich obszarów czekaj� na posi�ki, prowadzone przez genera�ów car-
skich! Oni nios� dla was s�dy doraxne, Smier�, baty, wi�zienia i katorg�! Spiszcie si� i pa-
mi�tajcie, �e tego, co zagarniecie, nikt wam nigdy nie odbierze! Niech �yje socjalna rewolu-
cja! Niech �yje robotniczo w�oScia�ski rz�d! Niech �yje dyktatura proletarjatu!
Lenin napisa� t� odezw� przed pó�noc�, powróciwszy z posiedzenia rady komisarzy ludo-
wych. S�uchaj�c mów towarzyszy, uczu� smutek i trwog�, ogarniaj�c� go.
Id�c d�ugiemi korytarzami Smolnego Instytutu, mySla�:
Czy naprawd� jestem i b�d� dyktatorem miljonów ch�opów i robotników? Czy mam doS�
si�y, aby narzuci� im swoj� wol�? Chc� to uczyni�, bo wola moja nigdy nie b�dzie skierowana
dla mego osobistego dobra. Wszystko, nie wy��czaj�c �ycia swego, chc� poSwi�ci� dla sprawy
zwolnienia pracuj�cych z wi�zów niewolnictwa najemnego. Tymczasem wydaje mi si�, �e
t�um w�ada mn�, narzuca mi swoje nakazy, a ja z trudem wyb�aga� mog� o spe�nienie okruszy-
ny swoich d��e�... Czy�bym by� niewolnikiem t�umu? Tego zbiorowiska obcych ludzi, gard�u-
j�cych robotników, ciemnych, najgorszych ch�opów? Musia�em, ust�puj�c im, aby wyrwa� od
nich prawo na dyktatur� aprowizacyjn�, jeszcze raz powo�a� ch�opów do burzenia najlepszych,
najkulturalniejszych gospodarstw... Zreszt�, poco mam obawia� si� tego! Dyktatura przechodzi
do mnie, a gdy b�d� j� czu� zaciSni�t� w r�ku, odwróc� wszystko tak, jak zechc�!...
Smutek jednak nie rozwia� si� po tych rozmySlaniach twórcy nowej rewolucji...
W tym�e czasie w pokoju, str�e�onym przez zbrojnych �otewskich rewolucjonistów, utrzy-
mywanych w karbach przez Petersa i �acisa, le�a� na sofie Feliks Dzier�y�ski. Nie spa�, bo
cierpia� od lat kilku na bezsennoS�.
Przez te niesko�czenie d�ugie pasmo dni i nocy m�cze�skich straszne, ob��dne mySli dr�-
czy�y i tru�y dawnego kator�nika, socjalist�, cz�owieka, utkanego z nerwów, rozszala�ych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook; pdf

Wątki